bir albümü uzun zamandır baştan sona dinlemedim ben taa ki "ms 5.3.2010"a kadar.. bunca zamandır içime attığım tüm üzüntüler kilitlerini kırdı.. artık tam karşımda oturmuş bana bakıyorlar, yüzleşmesi zor oldu.. henüz konuşmadık, ilk konuşan olmaktan korkuyorum..
.....
düşün düşün hep bir sonraki adımı
bu yüzden unuttum hep yaşamayı
peşin peşin söyledim lafımı
acımadan kanattılar yaralarımı
dört işlemden ibaret parmak hesabıyla bütün hayatım
eksildikçe saatler ömrümden artıyor gelecek telaşım
anlattıkça ölmüşüm, umutlarımı duvarlara çarpa çarpa
uyandım
saat üç, dört, beş
bana hiç fark etmez
ne zaman çalınsa kalbim
derler ki "bir arkadaşa bakıp da çıkacaktık"
kalan umutlarımdan birini seçip
hepsini, hepsini hep kaybettim
şimdi kendimden geri
ne kaldı, ne kaldı
kimseler duymadı
sadece duvarlar ağladı..
